Roy Lichtenstein (1923-1997), jeden z najbardziej znanych twórców nurtu Pop-Art, ustanowił styl, który opierał się na zastosowaniu prostych, przejrzystych linii, jaskrawych kolorów oraz- przede wszystkim- powiększonych kropek Ben-Day’a. Jego prace są bardzo łatwe do rozpoznania także dzięki zastosowanym w nich motywom-  są to przede wszystkim scenki wyjęte z komiksów oraz zapożyczenia z ilustracji prasowych, a także nawiązania do prac innych artystów, które przerabiał w charakterystyczny sposób. W drugiej połowie swojego życia Lichtenstein często wzorował się na dziełach takich europejskich twórców jak Picasso, Matisse czy Leger.

W Centre Pompidou w dniach 03.07-04.11.2013 można oglądać wspaniałą i dobrze przemyślaną retrospektywną wystawę prac amerykańskiego artysty, na której znajduje się ponad sto jego prac (obrazów i rzeźb).  Kolejne sale wystawy grupują prace Amerykanina w sposób chronologiczny, ale przede wszystkim- tematyczny. Dzięki temu odbiorca widzi, w jaki sposób zmieniały się zainteresowania Lichtensteina i jego styl. Z jednej strony artysta reinterpretował na swój sposób różne avant-gardowe ruchy artystyczne, a z drugiej był postmodernistycznym twórcą, który w dużej mierze czerpał z dorobku sztuki klasycznej, uciekając się do takich form jak pejzaż, martwa natura czy akt.

Już przy samym wejściu zwiedzający mogą zobaczyć jedną z najbardziej znanych prac Lichtenstein’a- „Look Mickey!” (1961 r.), do której stworzenia w pewien sposób namówił go jego syn, który rzucił ojcu wyzwanie. Pewnego dnia pokazał mu rysunek przedstawiający Myszkę Miki i Kaczora Donalda, mówiąc „założę się, że nie umiałbyś namalować czegoś podobnego”. Uważa się, że ta praca Roya Lichtensteina łączy ze sobą ekspresjonizm abstrakcyjny z pop-artem. W tym okresie swojej twórczości artysta inspirował się komiksami i reklamami, które pojawiały się w gazetach. Każda wybrana przez niego scenka była powiększana i przenoszona na płótno. W tym okresie (1961-1965) malarz stworzył także serię czarno-białych obrazów przedstawiających różne przedmioty na neutralnym tle,  w maksymalny sposób upraszczając przedstawiane przedmioty, które poprzez ten zabieg zmieniały się w znaki graficzne.

Nieco później Amerykanin zaczął odchodzić od popularnych komiksowych bohaterów, tworząc scenki ukazujące anonimowe osoby i dramatyczne wydarzenia. Do bardzo znanych obrazów należą te, ukazujące piękne kobiety, często znajdujące się w trudnych sytuacjach życiowych.

W trzeciej Sali wystawy można oglądać szkice oraz pejzaże:

Do interesujących prac Lichtenstein’a należą te z serii „brushstroke” (czyli „ślad pędzla”). Po raz pierwszy ten motyw pojawił się w pracach malarza w 1965 roku. Widać tu wyraźne odniesienie do ekspresjonizmu abstrakcyjnego, w którym spontaniczność miała przeważać nad formą. Ciekawy efekt tworzą nieodłączne w pracach Amerykanina kropki Ben-Day’a, które poprzez swoją regularność kontrastują z resztą pracy. W tym okresie artysta tworzył rzeźby oparte na podobnym założeniu. Postanowił on przenieść nieregularne kształty śladów pędzla do trójwymiarowej przestrzeni.

W szóstej sali wystawy można podziwiać prace nawiązujące bezpośrednio do znanych europejskich malarzy. Do tych obrazów należą między innymi „Still Life After Picasso” na szkle akrylowym, pracę inspirowaną kwadratami Mondriana i inne.

W kolejnej części wystawy znajdują się prace z serii „Artist’s studio” (1973-74). Te cztery monumentalne dzieła były inspirowane pracami Matisse’a  (między innymi jedną z jego najbardziej znanych dzieł pt: „Taniec” (1909 r.).

W przedostatniej części wystawy znajdują się akty kobiece (pierwsza tego typu praca wyszła spod pędzla artysty w 1993 roku). Kobiety, znane z jego obrazów z lat 60’ powróciły, tym razem właśnie jako akty. Można powiedzieć, że prezentują one swego rodzaju kiczowate piękno.

W 1995 Lichtenstein wrócił do pejzaży. Tym razem inspirowane były one chińskimi obrazami pochodzącymi z czasów dynastii Song (X-XIII wiek).

Retrospektywna wystawa Roy’a Lichtenstein’a jest zdecydowanie warta uwagi- nie dość, że zobaczymy na niej najbardziej znane obrazy twórcy, to jeszcze będziemy mieli okazję obejrzeć bardzo pokaźną kolekcję rzeźb, ale także i mniej znanych grafik i pejzaży Amerykanina. Dzięki tej pokaźnej kolekcji, a także dokładnym opisom prac oraz okresów twórczości artysty, które znajdują się na ścianach galerii (w 2 wersjach językowych), odbiorca wychodzi z wystawy z naprawdę sporą wiedzą na temat twórczości artysty.

Więcej zdjęć na: sztuka długa- facebook